Szuszalewo-Nowy Lipsk

Początkowe oznakowanie szlaku w terenie - znaki zielone później czerwone.
Najdłuższa ścieżka przyrodnicza w Biebrzańskim Parku Narodowym, biegnąca w poprzek doliny górnej Biebrzy. Rozpoczynając wędrówkę od strony wsi Szuszalewo początkowy odcinek pokrywa się ze ścieżką „Szuszalewo” – znaki zielone. Po 0,8 km  na skrzyżowaniu ścieżek (kładek turystycznych) należy skręcić w prawo, ku wyniesionej ponad bagna wyspie mineralnej, z krawędzi której można podziwiać panoramę doliny. Przez około 1 km szlak prowadzi drogami poprzez wyspę jałowską, po czym skręca w kierunku Biebrzy drewnianą kładką. Przeprawę na drugi brzeg rzeki umożliwia samoobsługowy pomost pływający. Dalej ścieżka biegnie dość wąską, przybrzeżną strefą szuwarów, szybko ustępującą miejsca bagiennym lasom. Trudno dostępny, podmokły teren jest ostoją wielu cennych gatunków flory i fauny. Na skraju lasu stoi czatownia, która umożliwia obserwacje, zmniejszając jednocześnie problem niepokojenia zwierząt w naturalnym środowisku. Czujne oko z pewnością wypatrzy króla bagien – łosia, sarny, jelenie, a nawet wilki. Jest to również doskonałe miejsce do zapoznania się z ptakami obszarów mokradłowych, takimi jak czajka, kszyk, żuraw, błotniak stawowy czy błotniak łąkowy. Kontynuując trasę mamy okazję obejrzeć z bliska cenne rośliny mechowisk, na przykład przedstawicieli storczykowatych: kukułkę krwistą, wraz z formą żółtawą, kruszczyka błotnego, lipiennika Loesela. Licznie występująca tu brzoza niska oraz wielosił błękitny to pozostałości po epoce lodowcowej. Wykaszane łąki przeplatają się z zaroślami wierzbowo-brzozowymi i wraz z sosną tworzą charakterystyczną mozaikę krajobrazu mokradeł, która towarzyszy nam już do końca wędrówki.
Na całej długości ścieżki rozlokowane są tablice edukacyjne przybliżające przyrodę górnej Biebrzy.